Het ei van Columbus

Cees woont al heel zijn leven in het zuiden. In dezelfde stad. In dezelfde straat. In hetzelfde huis. Waar hij 43 jaar geleden is geboren. Naast de wasserette en de bakker. Schuin tegen over het “wellnescentrum”. De sauna met de zonnebanken. Het is al 25 jaar geleden dat zijn beide ouders bij een kettingbotsing betrokken raakte en om het leven kwamen. Hij is niet wat je noemt eenzaam. Maar woont sindsdien alleen in het grote ouderlijk huis. Hij heeft zijn werk als vorkheftruckchauffeur bij een groot papierrecyclingbedrijf. Drinkt ’s avonds een biertje bij de tv of surft wat over het internet en gaat bijtijds naar bed. Op vrijdagavond gaat hij altijd naar de sauna aan de overkant. Op zaterdag speelt hij een potje voetbal, waarna hij met de boys van zijn team nog even een biertje dringt. Soms tot laat in de avond. Om de zondag daarna lekker lang uit te slapen. Eigenlijk is hij wel heel tevreden met zijn leven zoals het gaat. Het werk bij de recycling doet hij al jaren met veel plezier. Samen met zijn collega en beste vriend Marco is hij verantwoordelijk voor het laden en lossen van de vrachtauto’s met balen papier die af en aan rijden met samengeperste kartonnen dozen, wit papier, gekleurd papier, oude kranten en vodden. Heel wat beter werk dan wat de andere werknemers in de fabriek doen. Het uitsorteren van het papier. Sommige balen zijn al uit gesorteerd op kleur de rest gaat op de lopende band. Waar het door vier Turkse mannen zo veel mogelijk kleur bij kleur op een transportband naar grote vermalers wordt verdeeld. De vermalers draaien de hele dag. Met veel kabaal malen de zware kettingen al wat ze tegen komen vermengt met water tot minuscule kleine stukjes. De pulp die overblijft gaat in grote centrifuges aan het eind van het hele proces slaan Cees en Marco de balen droge pulp op in het “uit depot” waar het uiteindelijk door andere vrachtauto’s weer wordt opgehaald. Met de Turkse werknemers hebben ze weinig of geen contact. Tijdens het werk wordt nauwelijks gecommuniceerd. Vanwege het enorme kabaal dat de machines maken. Twee van de vier Turken spreken amper Nederlands. In de pauzes spreken ze Turks met elkaar. Cees en Marco zitten meestal met de chauffeurs aan een van de andere tafels. Meestal dezelfde mannen. Marco is sinds kort ook weer vrijgezel en heeft duidelijk veel meer moeite met het alleen zijn dan zijn collega. Sinds zijn scheiding sleept Cees hem op vrijdag avond mee naar de sauna. Jammer is wel dat Marco een bril draagt en zonder bril nauwelijks een hand voor ogen zien kan. Als hij zijn bril op houdt beslaat het glas en het montuur wordt gloeiendheet. Jammer want er is voor twee vrijgezelle kerels zat te zien op zo’n avond.  Stik jaloers op zijn kameraad besluit hij dan ook om zich een stel contactlenzen aan te laten meten. Hetgeen hij altijd eng gevonden heeft. Iets in je oog doen. Al was het alleen maar voor de vrijdagavond. Het valt hem reuze mee. En hij heeft spijt dat hij daar niet eerder aan begonnen is. De eerste keer weet hij dan ook zijn verbazing nauwelijks te onderdrukken. Cees is inmiddels wel gewent aan het vrouwelijk schoon in de sauna. Regelmatig schiet hij in de lach om de reactie van Marco. Die langzaamaan weer een beetje opbloeit. Geleidelijk aan raakt hij gewent. Aan zijn lenzen. Het viel dan ook zwaar tegen toen op de deur een bordje hing, wegens verbouwing gesloten. De hele toko gaat op de schop. De voorgevel is dicht getimmerd met grote houten panelen. Bouwvakkers sjouwen af en aan. De hele verbouwing gaat minstens twee maanden duren. Als hij op zeker moment brood haalt bij zijn buurman hoort hij dat er die dag een vrachtauto en een enorme hijskraan in de straat stonden om twee gigantische halve eieren bij de wellnes af te leveren. Een diameter van ruim drie meter schat de bakker.  Soort van bubbelbad dacht hij dat het moest zijn. Marco en Cees kunnen hun nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen. Nog ruim 14 dagen en de deuren zullen weer open zijn voor publiek. Nieuwe attractie in het volledig verbouwde wellnes-centrum is wel de 5D livestream cabine. De sensatie die alle dromen werkelijkheid kan maken en een wereldprimeur zal zijn van ongekende omvang. Maar bij de feestelijke heropening blijkt dat de 5D life stream nog niet operationeel is. Maar de rest van de wellnes is er zeker op vooruit gegaan. Bubbelbaden, stoombaden, zwembaden met en zonder waterval, knuffelmuur, massageruimte, zonnebanken. Werkelijk een eldorado om het weekeind mee te beginnen. Het feit dat de grote hoofdattractie nog niet geopend is schijnt niemand echt te storen. Erika de eigenaresse van de wellness heeft Cees als vaste klant en overbuurman beloofd hem als eerste te waarschuwen zo gauw de 5D life stream operationeel is. Cees en Marco stappen, zoals inmiddels gewoonlijk, op vrijdagavond de wellness binnen. “Als je wil kan ik het ei voor je reserveren voor .. Laten we zeggen volgende week zaterdag middag?” “Doe maar zegt Cees. Ik ben razend benieuwd naar het ei van Columbus.” De verhalen die hij over het fenomeen heeft gehoord beloven namelijk nog al wat. Die zaterdag ijsbeert Cees door zijn woning. Zijn handen zijn klam. Over tien minuten kan hij naar binnen. Zal hij vast naar de overkant gaan en daar dan een bak koffie nemen? Eerst naar het toilet dan ga ik, denkt hij. Erika ontvangt hem op de voor haar wel bekende manier. Heel uitbundig omhelst ze hem en drukt ze haar volumineuze lijf tegen hem aan. “Je komt voor het ei he lieverd?” “Ja. Ben heel benieuwd wat het is.” “Laat me weten hoe het is als je eruit ben over een uur.” Hij knikt. Stopt zijn creditcard in de gleuf. Ze houdt het kleine deurtje voor hem open. Cees stapt over de deuropening die doet denken aan een waterdichte buitendeur in een onderzeeër. Het ei is groter dan hij verwachtte. In het midden staat een soort tandartsstoel. Cees loopt er eens omheen. En gaat dan zitten. Onder de stoel begint iets te zoemen. En er verschijnt een toetsenbord. Gewoon intypen wat je wil. Had Erika uitgelegd. Cees typt ‘Bahama’s’ enter. Langzaam dimt het licht. En hoort hij het ruisen van de zee en de palmbomen. Op de binnenkant van het ei wordt een beeld geprojecteerd. Rondom. Onder boven voor en achter. De zon die opkomt. Een strand met in de verte parasolletjes van palmbladeren een strandtentje met een barretje. Op de barkrukken zitten twee bloedmooie meiden in minuscule bikini. Cees vindt het nu al leuk. De temperatuur is behoorlijk aan het oplopen. Goed dat hij een zwembroek heeft meegenomen. Naast de stoel doet hij zijn kleding uit en de zwembroek aan. Het beeld is zo scherp. Het geluid komt zo echt van alle kanten. Zonder erbij na te denken loopt hij een paar passen bij de stoel vandaan. Maar de ronde kant van het ei lijkt niet dichterbij te komen. Dit is.. Bijna net echt stamelt hij. Plotseling schrikt hij uit zijn droomwereld door een strandbal op zijn rug. Als hij omkijkt ziet hij een jongetje van een jaar of zes staan. “Sorry.” Mompelt het ventje. Cees moet er om lachen. Cees ervaart de geschetste wereld om hem heen als realiteit. Hij loopt een stukje door het warme spierwitte zand. Het zeewater is zo helder als glas. Achter hem staat de stoel. Wel honderd meter verder. Stom verbaast kijkt hij om zich heen. Het koele zeewater spoelt over zijn enkels. Wat een uitvinding. Hij loopt terug naar de stoel om zijn portemonnee te pakken. Vastbesloten loopt hij in de richting van het strandtentje. Achter de bar staat een donkere man met een enorme bos rasta haar. De langste lokken komen tot aan de middel. “Hello my friend. How can i help you? “Doe mij... Uhhh.... Ook maar zo een. Hij wijst naar de groene cocktail waar een van de twee dames van drinkt. “Zo'n cocktail of zo’n dame? “Grapt de barkeeper. Cees lacht er om. De dame geeft hem een knipoog. En lacht mee. “Dames nog iets drinken?” vraagt hij. Nou dat wilde ze wel. Ze hadden er minstens al elk drie op zo schatte Cees in. De blonde van de twee stak haar slanke hand uit. haar ogen waren nog blauwen dan de zee achter haar. "hoi. ik ben Wendy." "Cees. aangenaam." de andere dame stelde zich voor Emma. De sfeer was dan ook meteen gezellig te noemen. En de barkeeper draaide het volume van Bob Marley nog wat op. De ouders van het jongetje met de strandbal komen een ijsje kopen. En Cees denkt, verrek dit is gewoon de fukking Bahamas. Wel kijkt hij af en toe op zijn horloge. Langer blijven dan een uur gaat in de papieren lopen. Met enig tegenzin neemt hij dan ook afscheid van het gezelschap. Langs de vloedlijn loopt hij terug naar de stoel. Als hij zit verschijnt ook het toetsenbord weer. Hij drukt op Esc. Dan wordt het eerst donker en daarna verschijnt het zachte licht weer. Het deurtje klikt los. Het daglicht van buiten valt door een kier. Sprakeloos stapt hij naar buiten. Erika zit achter de balie bij de voordeur. En glimlacht van oor tot oor als ze Cees ziet. “En... hoe was het Cees?” wil ze weten. “Dit is... het was .. uhhh..” stamelt Cees die normaal niet op zijn mondje gevallen is. “Heel bijzonder. Niet tegeloven.” geduldig wacht Erika tot Cees weer bij zinnen is. “Ga even zitten Cees. Bakkie koffie?” Erika tovert twee espresso’s uit de automaat en gaat bij Cees zitten. Dan vertelt Cees in geuren en kleuren wat hij in het ei heeft meegemaakt. Hij wil gelijk een nieuwe afspraak maken. Erika loopt naar de computer op de balie. Cees reserveert voor de komende zaterdag. Maar dan voor drie uur. “Toe maar. Dat is dan wel honderdtwintig euro he Cees.” kan me niet schelen Erika. Dit is het dubbel en dwars waard.” Erika blokt voor Cees drie uur op zaterdag. En voor zichzelf een uur voor morgen.  

Maandag ochtend op het werk vertelt hij aan zijn maat Marco wat hij heeft meegemaakt. Hij kwam er niet over uit gepraat.  “Dus je weet dat het niet echt is. Maar het ziet er zo echt uit allemaal dat je al heel gauw vergeet dat het niet echt is?” “Nee Marco. Het is echt.” “Maar het is in dat ei?” Cees krijgt het niet uitgelegd. “Ga het doen Marco. Bahama's was het eerste wat in me opkwam. Maar je kunt googelen wat jij wil. Als het niet kan wat jij wil zal het ei niet werken denk ik.” Na werktijd rijdt Marco mee naar het huis van Cees. Om gelijk een afspraak te maken voor een ‘reisje’ in het ei. Zondag gaat het gebeuren. De hele week denkt Marco na wat hij voor bestemming in zal toetsen. Als hij in het ei op de stoel zit. Eindelijk zit de werkweek erop. Vrijdag avond is als vanouds sauna avond. Het succes van het ei is als een bom ingeslagen. Iedereen heeft het er over. Vele saunabezoekers hebben reeds kennis gemaakt met het fenomeen. Praten op, weleens waar gedempte toon, enthousiast over de ervaringen. Morgen is het zo ver. Hij kan er die nacht niet van slapen. Zal hij weer Bahama’s in toetsen of. Krugerpark misschien. Grand canyon. Cees heeft zijn voetbalvrienden al gebeld dat hij griep heeft. Op zaterdag stapt hij op de afgesproken tijd de wellnes binnen. Erika komt meteen naar hem toe. “Wouw Cees wat een beleving he!” Erika kan haar euforie nauwelijks beheersen. Uitvoerig doet ze verslag van haar formule één avontuur. Maar Cees is met zijn gedachte al bij zijn nieuwe avontuur. Tergend langzaam ziet hij de minuten weg tikken op de klok boven de balie. Hij voelt de vlinders van de spanning in zijn buik. Erika vertelt hoe ze Max Verstappen in Monaco op een haar na voor moest laten gaan. Als de laatste seconde op de klok zijn weg getikt staat Cees op zonder de laatste zin van Erika te horen. Hij loopt naar het ei en stapt naar binnen. Het toetsenbord verschijnt weer als hij zit. Met trillende vinger toetst hij in 

 

 

‘Tropische bdsm vakantie’  Even gebeurt er niets. Dan dimt het licht een beetje en verschijnt het beeld rondom. De stoel staat aan een zwembad. Rondom het zwembad staan ligbedden. Cees staat op om te zien wat er achter hem nog is.

Een groot kasteel blijkt er te zijn. Met een grote ommuurde tuin. Hij loopt een rondje om het zwembad. Net als hij denkt wat is hier nou bdsm aan verschijnt er een jonge vrouw in een zwart latex dienstbode jurkje met een wit schortje. “Pardon meneer wilt u iets drinken?” vraagt ze. “Doe maar een rood wijntje.” “Zeker meneer. Mag het een Cabernet Sauvignon zijn? Of liever een Merlo?” en Cees denkt, shiiiittt ‘t werkt echt. Het meisje draait zich om en loopt weg om de wijn te gaan halen. Haar jurkje is zo kort dat Cees nog net de onderkant van haar billen ziet, “Zeg.. Meisje. Roept hij haar na. Onmiddellijk komt ze terug. “Ja meneer.” vlak voor hem blijft ze staan. Ze kijkt naar de grond. Cees steekt zijn wijsvinger door de ring van haar collar.” en dwingt haar zo hem aan te kijken. “Hoe heet je meisje?” “Emma meneer. Tot uw dienst.” ze veert even ligt door de knieën. “En heb jij dan geen meester om te dienen Emma?” “Nee meneer ik werk hier om u en de andere gasten te dienen meneer.” Cees lacht triomfantelijk naar haar. “Haal dan m’n wijntje maar.” “Zeker meneer.” op een drafje gaat ze weg. Bij iedere stap ziet Cees het jurkje op wippen. Hij gaat op een van de zonnen bedden liggen. Verderop in de tuin ziet hij een koppel drukdoende met pony Play. De vrouw zit als een pikeur op een sulky voortgetrokken door haar partner. Die zich in het zweet werkt om zo mooi mogelijk te galopperen. Emma is er met de wijn.  “Emma. Laat me eens zien wat hier zoal te doen is.” “Zeker meneer. Maar wilt u niet eerst rustig van uw wijn genieten? Ik wacht wel even.” Cees kan zich niet langer beheersen. Streelt haar billen. Wat hem een schalkse glimlach van Emma oplevert. “Wat voel ik Emma. Heb je helemaal geen slipje aan?” Emma slaat haar ogen neer. “Nee meneer. Onze werkgever zou dat niet toestaan.” “Vertel eens Emma. Hoeveel collega's heb je?” “Op dit moment werken er acht meneer.” “En zijn die allemaal zo mooi als jij?” “Nee meneer de meesten zijn zeker mooier dan ik.” zegt ze blozend. “Kom Emma laat me zien wat deze schitterende locatie te bieden heeft.” Emma gaat hem voor. Ze weet dat hij naar haar billen kijkt. Ze kijkt over haar schouder naar hem. Op de bovenste van de vijf traptrede stopt ze even en bukt om een paar grassprietjes tussen de voegen vandaan te trekken. Wat Cees vrij uitzicht geeft. Op het terras voor de vele openslaande deuren staan tafeltjes en stoelen. Sommige bezet door dominante mannen en vrouwen. Vaak mooi uitgedost in lederen kleding. Meestal vergezeld van hun schaars geklede onderdanen. Cees groet hen beleefd. Binnen is een uitgebreide bar. Achter de bar staat een dame. Topless. Haar borsten zijn enorm. Haar tepels geringd. Ook zij draagt een collar. “Dit is mijn collega Wendy. Meneer.” Wendy geeft me van een afstandje een kus in de lucht en een knipoog. “Neemt u mij niet kwalijk meneer. Wendy is een beetje brutaal.” Het zij haar vergeven met zulke tieten denkt Cees. Hij zet zijn inmiddels lege glas op de bar. Door de dubbele barokke entreedeur komen ze in de hal met een schittereind gebeeldhouwde trap naar de boven gelegen vertrekken. Onder de trappen bevindt zich een klein deurtje. Waarschijnlijk naar de kelder. Emma ziet waar hij naar kijkt. En zegt. “Ik zal u straks de kelders laten zien meneer.” aan de andere kant van de hal is zo’n zelfde dubbele barokke deur. Eetzaal staat er boven de deur op een koperen plaatje. Emma duwt de deuren open om Cees binnen te laten. “De eetzaal is de enige plaats waar kleding verplicht is meneer.” Het buffet biedt voor alle smaken wat. Cees neemt een kippenboutje uit de warme vitrine. En loopt al etend met haar mee. Op de laatste tafel licht een poedelnaakte dame tussen het vers gesneden fruit. In haar hand heeft ze een slagroom spuit. Waarmee ze een toefje slagroom op haar tepel spuit. En naar Cees het gebaar maakt van proef maar. “Dit is mijn collega Debby Meneer.” gulzig likt Cees de slagroom van Debby’s tepel. Waarop Debby slagroom in haar navel spuit. En er een grote druif in drukt. Zonder protest lebbert Cees haar navel schoon. Nog voor hij haar schoon genoeg vindt heeft ze haar venusheuvel met een laag slagroom bedekt. En een schijfje kiwi tussen haar lippen geklemd. Vanuit zijn ooghoek ziet hij dat Emma al op hem staat te wachten bij de deur. Achter de eetzaal is een gezellige ruimte met luie chesterfield fauteuils veel grote tropische planten en twee grote open haarden. Boven een van de openhaarden hangt een enorme grote opgezette kop van een wild zwijn. Met een gag in zijn bek met leren riemen en kettingen. Een oudere heer in een zwart driedelig pak zit in een Chesterfieldfauteuil met een groot glas cognac. Op de grond voor zijn voeten zit een naakte donkergetinte vrouw. Haar huid lijkt geolied en glanst in de gloed van het haardvuur. Met de ene hand walst hij de cognac in het glas. Met de andere hand speelt hij ontspannen met haar tepel. Emma groet hem met een knikje en een vriendelijke lach. Ze gaat Cees voor naar de ernaast gelegen speelruimte. Het lijkt er een beetje op een sportschool. Maar de aanwezige attributen dienen een heel ander doel. Langs bijna alle wanden hangen zwepen en ander slag en folterwerktuigen. Groot en klein van allerlei materialen. Aan de plafonds en wanden zijn op diverse plekken stevige ringen aan gebracht om subs en slaven aan vast te kunnen maken. In de ruimte staan kruizen, jukken, tafels en bokken. Stijlvol bekleed met skaileer en afgewerkt met vele klinknagels. Aan een andreaskruis staat een vrouw gebonden die van een dominante partner rake klappen krijgt. De vrouw siddert bij iedere klap van de zweep. Haar rug en billen zijn vuurrood. Even lijkt het of er een druppel bloed langs haar billen loopt. Als Cees en Emma weer een barokke deur passeren staan ze weer in de royale bar. “Als u wilt kan ik u nog de kelder laten zien. Of de boven gelegen etage, waar medische keuringen kunnen plaats vinden. Of zal ik nog iets te drinken voor u halen?” “Nee dank je Emma. Ik ga straks zelf wel een kijkje beneden nemen.” Cees neemt afscheid van Emma en gaat aan de bar zitten. Het is er inmiddels wat drukker geworden. Cees maakt een praatje met de man op de kruk naast hem. Een keurig verzorgde man van een jaar of veertig. Hij draagt een zwart leren kostuum en een zwart leren overhemd. Naast hem staat een slavin met een brede metalen collar om en ook om haar polsen en enkels draagt ze metalen boeien het geheel is met kettingen aan elkaar verbonden. Ze draagt verder een kort broekje haar borsten zijn bloot. Op de bar naast het glas bier van de man staat een doos met kaarsen. Al pratend steekt hij twee kaarsen aan. Hij laat het smeltend kaarsvet op haar schouders druipen. Ze sluit haar ogen en laat het gebeuren. Als de kaarsen bijna volledig gesmolten zijn zet hij de stompjes kaars brandend op haar schouders. Het is goed dat ze haar lange haren in een strakke staart draagt maar toch, ze moet doodstil blijven zitten om zich niet te branden aan de vlammetjes op haar schouders. Het kaarsvet loopt langs haar bovenarmen en borsten. En vormen stollende riviertjes die plakken aan haar huid. Als er iemand snel langs haar loopt ziet hij de vlammetjes wild heen en weer gaan. De ogen van de vrouw worden groot en kijken van links naar rechts. Haar dominant vindt het allemaal zeer amusant. Hij geniet er zichtbaar van. Cees staat op en neemt afscheid van het koppel. Hij is nieuwsgierig naar de kelder van het chateau. 

Achter het kleine deurtje in de hal is een steile stenen trap naar beneden, van ruw gemetselde stenen. Cees stoot zijn hoofd tegen de deurpost. Er hangt een bordje op ‘denk om uw hoofd’ hij daalt de draaitrap af. Moet even wennen aan het halfduister. Beneden staat hij in een lange gewelfde kelder die doet denken aan de 

catacombe van een kerk waar hij vorig jaar op vakantie was in Frankrijk. Links en rechts zijn cellen met zware smeedijzeren traliehekken. Tussen de cellen hangen fakkels. In de cellen staan soms verschillende foltermeubels en pijnbanken. Een streng kijkende domina met een militair uniform en een grote pet op loopt hem bijna omver. “Pardon.” zegt Cees. Ze kijkt hem van onder de klep van haar pet even aan. Haar rijzweep buigt ze dreigend. Bij de trap blijft ze staan. Kijkt op haar horloge. Drentelt wat heen en weer. Tikt met haar rijzweep in haar gehandschoende hand. Piepend gaat boven het deurtje open. Op de trap verschijnt een donkergetinte man met een sterk gespierd lijf. Hij draagt slechts een lendendoek. Zijn biceps zijn zo dik als de bovenbenen van een volwassen vent. Als hij beneden staat is duidelijk te zien dat hij minstens een kop groter is dan de dame in militair outfit.   

“Je bent te laat” sist ze tegen de man. “Het spijt me mevrouw.” “Kniel sukkel.”  Onmiddellijk valt de man op zijn knieën voor haar. Begint haar enkels te kussen. De vrouw slaat hem genadeloos op zijn enorme stieren nek. Hij krimpt in elkaar. “Stel je niet aan sukkel.” met haar naaldhakken trapt ze hem van zich af. Het gaat er erg hard aan toe.

Cees staat voor een van de cellen en kijkt naar een vrouw die zich door een grote dikke man met een zware leren rok aan af laat tuigen. Hij heeft een kap over zijn hoofd. Ziet eruit als een beul in de middeleeuwen. Zijn enorme witte buik hangt over de riem die zijn rok vasthoudt en waar diverse zwepen aan hangen. Zij is bloedmooi. Vlammend rood haar. Slank. Kleine stevige borsten. De beul heeft haar geblinddoekt. Ze ligt op een sling. Haar benen wijze naar boven. Wijd uit elkaar. Vastgebonden. Het kost Cees moeite zijn erectie in zijn broek te houden. Hij kan zijn ogen niet van haar goddelijk lijf los maken. De beul ziet Cees nu staan voor het traliehek. Stapt op hem af en trekt met een ruk het hek open. Met een duidelijk gebaar nodigt hij Cees uit binnen te komen. Cees stapt de cel in. De beul sluit het hek. Geeft Cees een zweep en bied hem zijn slachtoffer. Aarzelend loopt Cees naar de vrouw. Hij streelt haar lijf met zijn vingertoppen. De beul knikt aanmoedigend. Hij wijst naar de zweep in de hand van Cees. Cees laat de strengen van de zweep haar borsten strelen. De beul slaat haar hard met een korte zweep op haar buik. Ze kreunt van pijn en genot. Cees houdt zich niet langer in als dit is wat hij wil, wil hij wel een bijdrage leveren. Hij knijpt haar hard in beide tepels ze schrikt en geeft een gilletje. De beul schaterlacht en moedigt Cees aan. In de naastgelegen cel hoort hij hoe de zwarte gladiator snoeihard met een zweep geslagen wordt. Na elke slag volgt zijn ingehouden kreet. Cees heeft er echter geen oren naar. Gaat helemaal los met zijn roodharig sletje. ”Neuk me. Neuk me.” fluistert ze na elke klap die ze incasseert. Haar billen glanzen van haar vocht. Cees maakt zijn broekriem los en kijkt afwachtend naar de beul. Die langzaam knikt. Binnen twee tellen heeft Cees zijn kleren uit. De beul knikt goedkeurend. Maar als hij tussen haar gespreide benen gaat staan schudt de beul zijn hoofd en bevestigd met een wijsvinger, nee, nee. Hij maakt de ketting achter haar hoofd los en laat haar hoofd achterovervallen. Traag loopt hij om haar heen naar Cees. Nodigt hem uit haar in haar keel te nemen. Kokhalzend neemt ze hem in ontvangst. In de naast gelegen cel is het stil. Na een uur loopt Cees weer door de kelder. Dan ziet hij de gladiator aan de muur geketend. Met zijn handen boven zijn hoofd. Zijn levenloze lijf zit onder het bloed. Cees vraagt zich af of hij nog wel bij bewustzijn is en tilt voorzichtig zijn kin op. Schrikt zich rot als hij het gapend gat in de hals ziet. De wijd opengesperde ogen. Hij trekt de borgpen uit een van zijn handboeien en voelt zijn pols. Niets. Razendsnel schiet hij in zijn kleren. Met zijn schoenen in zijn hand klimt hij met twee treden tegelijk de trap op. Een spoor van bebloede voetstappen achter latend. Hij wil hier weg. Zo snel mogelijk. In het zwembad spoelt hij zijn voeten af, gaat op de stoel zitten en drukt op esc.