“We gaan iets leuks doen”. Had Richard gezegd. Hij sluit haar ogen met zijn hand. “Hou dicht”zegt hij. “Die heb je voorlopig niet nodig. Sandra glimlacht en vraagt zich af wat hij van plan is. Voorzichtig plakt Richard de ogen van Sandra met plakband dicht en zet haar een grote zonnebril op. We gaan. Vlot helpt hij haar in een zomerjurkje. Giechelend en tastend in haar duistere wereld volgt ze Richard. “Wat gaat u doen meneer?” maar Richard geeft geen antwoord. Loopt voor haar uit naar de auto. Hij laat haar instappen en neemt plaats achter het stuur. Sandra hoort het verkeer en de drukte van de stad om zich heen als ze op de tast het raam heeft weten open te doen. Wat is hij van plan? vraagt ze zich af. “Waar gaan we nou naar toe”. Maar Richard zwijgt in alle talen. hij sluit de ramen en ze gaan nu duidelijk wat harder rijden. De grote weg op kennelijk. Na een half uur mindert hij vaart en rijden ze in een rustig tempo door een stille omgeving. Sandra heeft echter geen idee waar ze zijn. Doet het raam weer open en ruikt koeien of zo iets. Ze hoort vogels. “Waar zijn we nu?” maar zo lang haar ogen gesloten zijn heeft Richard geen woord meer gezegd. Ze geeft het op. ’t Hoort zeker bij wat hij van plan is. Ze rijden nu op een onverharde weg merkt ze aan het schudden van de auto. Ze spitst al haar zintuigen. Heel in de verte klinkt een kerk klok. Verder hoort ze behalve de auto alleen de vogels. Ze ruikt de frisse lucht van een dennenbos. Als Richard de auto stopt en de motor uit zet. Blijven ze beiden even stil zitten. Dan stapt Richard de auto uit en loopt naar de andere kant om Sandra uit te laten stappen. Ze voelt dennennaalden onder haar blote voeten. Afwachtend staat ze naast de auto. Dan merkt ze hoe Richard haar hand vast bind en haar aan een touw mee voert. Voorzichtig loopt ze achter hem aan over zand en dennennaalden. Ze stoot zich aan een boomwortel of een steen maar Richard loopt door en ze hinkt achter hem aan. Een heuveltje op. Als ze zich af vraagt of het nog ver is, staan ze stil. Plotseling schiet haar hand omhoog en hangt ze bijna aan… ’n boomtak denkt ze. Ook haar andere hand bindt Richard vast. Als het touw strak getrokken wordt staat ze met wijd gespreide armen. Maar tegelijkertijd voelt ze hoe haar beide enkels worden vast gebonden en haar benen gespreid. “Meester wie is dit?" vraagt ze enigszins geschrokken. Alle vier de touwen worden stevig aangespannen. En ze kan geen vin meer verroeren. Sterke handen scheuren de stof van haar dunne jurkje. En betasten haar naakte lijf. De vingers van de hand zijn dikker als die van Richard. Of toch niet. Slanke vingers met lange nagels strelen haar billen. Vrouwenhanden moet haast wel. Een hand glijd tussen haar benen naar haar opgewonden kruis. Dat is Richard denkt ze. Ze denkt zijn bewegingen te herkennen. Als Richard haar gezicht met twee handen vast pakt en haar kust. Geen idee meer wie haar vingert. Maar het wind haar enorm op. Wie zijn dit? Ze telt de handen die nu overal zijn. Monden die haar tepels kussen maken haar buiten zinnen. Wie zijn dit allemaal? Nagels krassen over haar rug. Richard, een man, en een vrouw. Zeven handen voelt ze nu. Dus nog een. Tegen ieder dijbeen voelt ze een stevige erectie. Er word een klemmetje op haar tepels bevestigd en stevig aangedraaid. Twee van de handen binden een touw om haar heupen en boven benen. en strak naar boven vast gebonden. Het touw aan haar handen word gevierd maar ergens voor haar weer vast gemaakt. Zodat ze met haar rug nu horizontaal en met gespreide rechte benen staat. Een tong likt aan haar billen. Een glad gezicht. Geen baardgroei. Dat zal die vrouw zijn. Sandra’s knieën knikken maar het touw houd haar stevig staande. Iemand grijpt haar haren vast en stopt haar zijn stijve penis in haar mond. En al die tijd die handen. Overal die handen. Kokhalzend laat ze zich in haar keel neuken. Zich bewust dat ze geen kant op kan. Dan neemt een ander zijn plaats over. Dat is Paul. Ze herkent hem uit duizenden. Tevreden neemt ze zijn pik in ontvangst. Terwijl de vrouw tussen haar benen zittend haar clitje likt en een van hen haar nu langdurig op haar billen slaat met iets. Het voelt heerlijk en Sandra is door het dolle heen. Als ze ook een enorm grote pik tegen haar schaamlippen voelt is ze het bos om haar heen volkomen vergeten en zweeft ze in een luchtledig eindeloos orgasme. Zeker twee uur spelen  “ze”met haar. Ze is volkomen uitgeput. Heel haar lichaam tintelt van pijn en seksuele opwinding als ze langzaam weg zakt. Uren later probeert ze haar ogen te openen. Maar het blijft donker. Als ze met haar hand aan haar ogen wil voelen merkt ze dat ze nog steeds met handen en voeten vast gebonden is. Ze ligt op een bed nu onder een laken. Dat langzaam van haar af glijd. “Meester?” geen reactie. “Meester bent u daar?” Er moet minstens iemand bij haar zijn. Zo’n  laken glijd niet zomaar van je af. Dan voelt ze hoe ze word los gemaakt en overeind geholpen als ze de plakband van haar oogleden wil halen pakken twee handen haar polsen vast en weerhouden haar. Zacht leiden de handen haar door de ruimte. Tillen een voet op. Een koele stenen trede op. Nog een, nog een en een laatste langzaam lopen ze over de stenen vloer tot haar handen naar de vloer geleid worden. Ze gaat zitten. Twee handen pakken haar enkels vast. Dan voelt ze water. Gewillig laat ze zich in een enorme bad glijden. Haar hoofd rustend op een kussentje geniet ze van de weldaad. Ze voelt eens aan haar ogen. Die zijn nog altijd dicht geplakt. Hoe lang al? Hoe lang zou ze geslapen hebben? Voorzichtig peutert ze aan het plakband. De vrouw is bij haar in het bad gestapt en pakt haar beide handen vast. En weerhoud haar zo haar ogen te bevrijden. Sandra zucht en denkt ok dan maar. En laat zich door de vrouw van top tot teen wassen. Als ze samen uit het bad zijn droogt de vrouw haar af, smeert haar nog altijd gevoelig lichaam in met een heerlijk ruikende lotion en trekt haar iets aan. Een zijdeachtige stof die bijna gewichtloos om maar lichaam valt. Als ze ook een paar pumps aan haar voeten krijgt die perfect blijken te passen voelt ze zich weer helemaal top. Wat nu ? de vrouw kust haar innig op de mond en zegt zacht “Kom” ze leid haar aan de hand door de deur. Samen lopen ze gearmd door een gang lijkt het. Een grote ruimte in ieder geval. Hun voetstappen galmen door de ruimte. De vrouw opent een deur en ze gaan naar binnen. Voor een tafel blijven ze staan. Iemand schuift een stoel aan en ze gaan zitten. “Bent u er ook meester?” “sssst..”is het enige dat ze zacht als antwoord krijgt. Een stevige mannenhand pakt haar pols vast. Even schrikt ze. Maar als ze het wijnglas in haar hand voelt glimlacht ze en ruikt aan haar glas. chablis denkt ze. “nou… proost dan maar” zegt ze het glas heffend. Dan klinken er glazen twee, drie nee vijf denkt ze. Richard zal nu ook wel aan tafel zitten. En ze ontspant weer. Ze voelt eens langs de ronde tafelrand. Links van haar zit de man van eerder in het bos. Rechts de vrouw. Verder denkt ze dat de anderen ook aan tafel zullen zitten. Afwachtend staart ze in het duister. En luistert naar de geluiden van iemand die is aan komen lopen. De geur van een visgerecht vult de ruimte. Ze voelt de aanwezigheid van de geen die haar visgerecht voor haar neus neer zet. Op de tast vind ze haar bestek. Wat zou het zijn? Het is een warm gerecht. “Eet smakelijk” zegt ze nog. Maar het blijft oorverdovend stil. Voorzichtig proeven maar. Het is heerlijk. Niet veel, maar heerlijk. En er volgt nog een gerecht. Ook verrukkelijk. Ze proeft verschillende groente, vlees, champignons, een tongstrelende saus. En dat alles vergezeld van een eerste klas bordeaux. Het smaakt haar allemaal goed. Het spel heeft haar hongerig gemaakt. Sandra laat het zich allemaal maar overkomen. Maar heeft nog steeds geen idee met wie ze allemaal te doen heeft. Het moeten vrienden van Richard zijn met wie ze nog geen kennis gemaakt heeft. Ze zal het straks wel zien denkt ze. Eindelijk is Richard er weer. Ze herkend hem meteen. Zijn handen. De manier waarop hij zacht haar wangen en haar lippen kust. Maar nog altijd moet het van hem donker blijven. Ze gaan. Vier kussen. Vier monden. Weer hoort Sandra het grind onder de auto knerpen. Langzaam rijden ze tot aan het hek naar de bebouwde kom. Richard parkeert langs het trottoir. Voorzichtig peutert hij de tape van haar ogen. “En” vraagt hij. “Fijn weekend gehad?” Sandra wrijft in haar ogen. Ze moet even wennen aan het plotselinge daglicht. Ook al is het al schemerig. “Wie zijn die mensen, meester?” ”Dat vroeg ik toch niet”. Sandra kijkt achterom naar het hek met de oprijlaan en daar achter het kasteel waar ze net vandaan komen. In de deuropening staat Bogitto. “Was je niet boos? Of op z’n minst verrast?” vraagt Richard als ze weer op de grote weg zitten. “Ja maar ik dacht dat we samen in het bos waren. En al zo geil als wat. Bovendien was u er toch altijd bij. En daar vertrouw ik volledig op. Ik stort mij blind in een afgrond als u zegt dat u mij opvangt. Maar neemt niet weg dat ik het heerlijk vond. Echt super spannend” Richard rijd rechtstreeks naar het appartementje van Sandra. Waar ze laat aankomen. Sandra schenkt nog een glas whisky in maar als ze de volgende dag naast hem wakker word staat het nog onaangeroerd op het nachtkastje. Hij slaapt nog als ze geruisloos tussen de lakens vandaan glijd. Stil gaat ze naar de keuken waar ze sinaasappels uit perst spek en eieren bakt. Broodjes uit de oven. Voor die dag hebben ze nog geen plannen. Sandra kruipt terug in bed met een dienblad vol. Kust hem waar ze hem raken kan tot hij wakker begint te worden. “Vond je het echt leuk gisteren?” vraagt hij. Maar haar ongecompliceerde lach stelde hem gerust. Sandra schrikt nergens meer van denkt hij. Als ze later samen in haar kleine bad zitten vraagt hij of ze ook van vrouwen houd. “Niet in het bijzonder. Maar als ik met mijn ogen geblindeerd vastgebonden aan een boom sta maakt het me niet zo veel uit wie er aan mijn kutje likt. maar trouw ben ik alleen aan u meester. En als het u behaagt om er anderen bij te halen dan zal ik mij schikken naar uw wensen. Ik wil maar een ding en dat is alles doen om het u naar de zin te maken” Richard weet het nu zeker. Hij blijft niet bij Louise. Hoe weet hij nog niet maar dat hij voor altijd bij Sandra wil zijn staat als een paal boven water. Ze hebben er vaak over gesproken. Maar het lijkt een hopeloze situatie. Louise zal hem nooit zonder slag of stoot laten gaan. Ook al staat hun liefdesleven al jaren op een zeer laag pitje. Louise en Richard zijn immers ook zakelijk met elkaar verbonden. Sandra schijnt zich er allemaal niet zo druk over te maken. Regelmatig weten ze na werktijd af te spreken in een van de clubs waar ze inmiddels kind aan huis zijn. Of in de flat van Sandra. Hoewel ze daar niet volledig los kunnen gaan met zo veel buren. Het werken in de kliniek vind ze geweldig. Voelt zich als een vis in ´t water. Ze houd van het directe contact met de patiënten. En ook het team is blij dat de keuze op haar gevallen is. Frits is de enige die door heeft dat er iets tussen Sandra en Richard is. Op een namiddag aan de borrel in de vlakbij gelegen stamkroeg heeft Richard hem verteld wat een Ds relatie zo bijzonder maakt. En hoe gek ze op elkaar zijn. Ondertussen is Sandra bij Louise langs om nog het een en ander met elkaar te overleggen voor het feest. Onaangekondigd belt ze aan. Het duurt lang voordat de deur open gaat. Ze kijkt door het ruitje in de deur. Ze belt nog eens. Maar er komt niemand. Sandra besluit om het huis heen te lopen. Misschien zit ze wel op het terras. Maar ook daar geen Louise. Sandra voelt aan de achterdeur. Die is open. Ze stapt naar binnen. Kijkt in het rond. Geen Louise te bekennen. Ze roept haar naam. Maar het blijft stil. Ze loopt door de woonkamer naar de keuken. Roept nogmaals haar naam. Misschien zit ze op het toilet denkt Sandra nog. Maar de deur van het toilet staat open. Sandra loopt naar het toilet in de hal. Probeert de deur van de toilet dicht te doen. Dan pas ziet ze Louise op de grond achter de deur liggen. Gevloerd door de alcohol. Haar ochtendjas zit om haar taille gedraaid en laat een groot deel van haar verder naakte lijf zichtbaar. Jarenlang stevig alcohol gebruik hebben diepe sporen na gelaten. Als Sandra haar probeert overeind te helpen ruikt ze hoe ze stinkt naar zweet en de drank. Met heel veel pijn en moeite weet ze haar uit het toilet te slepen. Waardoor Louise weer een klein beetje tot leven lijkt te komen. "laat me met rust idioot. Hoe kom jij hier trouwens nou weer binnen?" Lalt ze in Sandra´s oor. "Waarom zuip je nou zo ?" "Gaat jou toch geen tyfus aan snol. Of wel? Wat moet je hier?" Gaat ze op agressieve toon tekeer. Als ze in de keuken zijn grijpt Louise zich aan het aanrecht vast. "Kom nou maar mee." Sandra probeert haar op rustige toon te motiveren om naar de bank in de huiskamer te lopen. "Blijf nou eens met je poten van me af." "Ga even op de bank liggen Louise." "Bemoei je daar nou eens niet mee." Louise probeert naar Sandra te slaan met een enorme pepermolen. Sandra weet de klap op haar hoofd maar net te ontwijken waardoor Louise haar evenwicht verliest en met een harde klap op de keukenvloer ploft. Daar blijft ze stil liggen. Sandra is er nu wel klaar mee. Kijkt een poosje naar de dikke slappe pop die daar laveloos aan haar voeten ligt. "Zoek het verder dan maar uit" mompelt Sandra. Ze pakt haar tas en loopt naar de voordeur. Met de deurknop in haar hand blijft ze een paar tellen staan. Dan loopt ze terug naar de keuken draait de knop van de frituurpan op max en verlaat het huis.