Die avond was ik als een van de eerste van de collega’s in onze stamkroeg waar we vrijdags altijd de week afsloten. Het was er nog wat stil. Christine de directiesecretaresse, Freddy van de boekhouding en zeker ook Robert met wie ik op de expeditie werk, zouden zo ook wel komen. Robert de senior collega met altijd het hoogste woord. Maar wel met heel veel humor. Christine en Freddy die iets met elkaar leken te hebben. Waar ik geen hoogte van krijg. Om dat ik een vermoeden heb dat Christine niet zo van de mannen is. Als ik m’n tweede biertje bestel stappen ze alle drie binnen. Robert voorop. Luidruchtig begroet hij mij en de barkeeper die meteen nog drie biertjes tapt. Terwijl We kletsen over wat er weer allemaal mis ging de afgelopen week, loopt de kroeg geleidelijk vol. Als Robert en Freddy rond tien uur besluiten te gaan blijf ik met Christine achter. Christine is een bloed mooie vrouw die duidelijk uitstraalt dat ze de kaas niet van het brood laat eten. Ik heb haar altijd bewonderd. Niemand zou het in z’n hoofd halen ongevraagd aan haar te zitten. Na ’n hele avond biertjes durf ik het er op te wagen het onderwerp aan te roeren. Ze glimlacht alleen maar.
“Wat wil je weten” vraagt ze.
“Nou ja.. stamel ik met waarschijnlijk een rood hoofd.
”Val je op vrouwen ?”
“Op mannen en vrouwen. Net als jij.” Verbaast kijk ik haar aan.
“Hoe…?” begin ik. Ze lacht.
“Ga die lekkere vent daar maar eens aan de haak slaan. Ik moet gaan. Tot maandag. Ze kust me vol op mijn mond. Als ik haar tong tussen mijn lippen voel ben ik als verlamt. Ze staat op en loopt de deur uit. Zo blijf ik zitten. Als in trance. Tot dat hij naast me staat. Die vent in dat Italiaans pak. Beetje overdrest dacht ik. Maar mooi.
”wat zit jij te dromen? Wil je nog een biertje?”
“Graag” zeg ik. Hij draait zich naar me toe en reikt me een glas aan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb