Richard schenkt zich een tweede whisky in. Ploft in zijn stoel terug en staart naar buiten. De wind waait om het huis en blaast de laatste sneeuw van de bomen. “maak het niet te laat schat.” Louise zet hun koffie kopjes in de vaatwasser. Loopt naar de badkamer en poets haar tanden. Ze weet dat ze al lang zal slapen als haar man naast haar komt liggen. Ze weet ook dat hij die rustmomenten alleen, nodig heeft. Zijn drukke werk als cosmetisch chirurg vraagt veel van hem. Ze vraagt zich af of hij in staat is zijn patiënten echt los te laten. Uren kan hij van uit zijn bureaustoel somber naar de tuin van hun riante villa staren. Als ze vraagt waar hij aan denkt, krijgt ze nauwelijks antwoord. Misschien moesten ze maar weer eens een lang weekeind naar Texel. Ze neemt zich voor om het er later tijdens de teamvergadering met Richards compagnon, Frits, over te hebben. Wellicht kan hij Richard wat werk uit handen nemen. Richard spitst zijn oren. Als hij zijn glas leeg heeft en Louise zacht tevreden hoort snurken besluit ook hij naar bed te gaan. Het licht is nog aan op de slaapkamer. Als Richard zijn kleren uit doet en naar zijn vrouw kijkt in hun echtelijk bed. Hij beseft weer hoe weinig het hem nog doet na vijftien jaar huwelijk. De dikke pyjama is ook niet wat je noemt sexy. Toen ze elkaar pas kende kocht hij soms uitdagende lingerie voor haar. Hetgeen Louise meer zag als een cadeautje voor hem zelf dan dat het haar opwond. Hij zucht en doet het licht uit. Om negen uur verwacht hij zijn eerste patiënt. Er staan voor vandaag geen operaties geplant. Hij start zijn computer op en opent het programma met de patiënten gegevens. Ze komt voor het eerst. Doorverwezen door haar huisarts. Hij leest zijn mail zorgvuldig. Iets waar hij alleen op maandag alle tijd voor heeft. Als Melissa, zijn secretaresse, via de intercom aankondigt dat zijn eerste patiënt is gearriveerd staat hij op om haar op te halen bij de receptie. Kom verder gebaart hij naar het broodmager meisje. Als hij haar rug aan raakt voelt hij haar ribben die haast door haar T-shirt lijken te prikken. Richard weet haar vertrouwen al snel te winnen. Ze praat met hem over haar balletopleiding. En hoe belangrijk het is een slank afgetraind figuur te hebben. En hoe niemand behalve haar studie genoten dit begrijpt. Het probleem is niet zo zeer haar flaporen. Het probleem zit meer tussen haar oren. Haar broodmager lijf en haar strak naar achter in een knotje gedragen haar accentueert de stand van haar oren. Toch wenst ze liefst voor de eerst volgende week een afspraak te kunnen maken. “Maak maar een afspraak met de secretaresse aan de balie” als ze zijn spreekkamer uit is belt hij Melissa. “Geef haar maar een ruime bedenktijd” De volgende is een dame met gigantische borsten waar ze graag de helft of meer van inlevert. Ze komt ook voor een kennismakingsgesprek. En is bloed nerveus. Dit is een meer serieuze zaak. De vrouw gaat er letterlijk onder gebukt. De rest van de ochtend verloopt rustig. Als het een uur is eet hij samen met Frits, Melissa, anesthesist Paul en de verpleegkundig operatieassistenten  Esther en Evelien een broodje in de kleine kantine van de kliniek. Een traditie die ze er allemaal graag in houden. Het zorgt voor een saamhorig familiegevoel. Ze bespreken de patiënten, de voortgang van het voetbal en de verdere actualiteit van de dag. Totdat om twee uur de volgende patiënt verwacht wordt. Als Richard weer achter zijn bureau zit gaat de intercom en geeft Melissa door dat de eerst volgende patiënt  heeft afgebeld. “Mooi. Dat geeft me wat tijd om andere dingen te doen.” Hij opent Google en surft naar ‘parenclub’ er zijn er tientallen verspreid over heel Nederland en België. Hij bekijkt de websites, de openingstijden, de agenda’s en accommodaties.  Mystique in Rucphen. ‘N half uurtje van Breda. Hoewel zo dichtbij is hij er nog nooit geweest. Dat word vanavond  overwerken. Louise zal wel geen vragen stellen. Hij tekst haar dat het die avond laat word. Als hij later op de middag met zijn sporttas onder de arm Frits bij het koffieapparaat ziet zegt hij “ik ben naar die vergadering vanavond hè.” “vergadering ?” Richard wijst naar de tas op zijn rug. Zijn oude studiemaat en collega heeft aan ‘n half woord voldoende. Hij is het niet met Richard‘s dubbelleven eens maar zal hem altijd rugdekking geven. Daarvoor zijn ze te lang vrienden. Het is stil op de weg en er is flink gestrooid. Na een half uur rijd hij langs de bosrand het terrein van de club op. Op de enorme parkeerplaats achter de club staan nog niet veel auto’s. Nog wat onwennig loopt hij naar de voordeur. Een vriendelijke dame in sexy latex outfit laat hem binnen. vraagt of hij weet dat het vanavond bdsm avond is, en dus dresscode. Ze rekent met hem de entree af. Dat weet hij maar al te goed. Op internet heeft hij zich een leren gladiatorkilt aangeschaft. “Al eens eerder hier geweest meneer? Zal ik u een korte rondleiding geven?” De dame gaat hem voor. “De trap naar beneden gaat naar de kleedruimte en de lokkers.” Ze wijst met haar lange slanke horizontaal gestrekte arm naar de trap. Samen lopen ze de gang in. Hier links is het zwembad. Verderop is nog een bubbelbad, een Turks stoombad en de sauna. Boven zijn wat speelruimten en is ook nog een douche. En dit is ons restaurant en de bar. De gastvrouw laat hem verder alleen en Richard gaat de trap af naar de kleedruimte. Als hij wat onwennig in zijn kilt weer boven komt zegt de gastvrouw “geef je sleutel maar aan Hellen achter de bar” Aan de bar zitten drie mannen en twee vrouwen en een koppel. De man van het koppel is duidelijk de dominant van de twee. De vrouw draagt een kort rokje van latex en een brede leren halsband. Aan de halsband zit een ketting aan een ring. Waarmee de man haar vast houd. De man zit op een barkruk en de vrouw zit op de rand onder de bar waar je normaal je voeten op zet. Richard gaat aan het eind van de bar zitten. Om het geheel goed te kunnen overzien. De vrouw achter de bar stelt zich voor als Hellen. “welkom Richard. Wat wil je drinken” hij besluit rustig met een kop koffie de avond te beginnen. Maar daar voor moet hij in het restaurant zijn. Dus. Weer terug naar het restaurant. Waar inmiddels ook heel wat lekker eten uitgestald staat. Heel wat beter dan de eeuwige bitterballen die Louise graag in de gammele frituurpan bakt. Hij schenkt zich een kop koffie in en gaat er mee aan de bar zitten. Geleidelijk aan word het drukker. Hij geniet van de kleurrijke mensen die de club vullen. ‘N man in een glimmend zwart latex serveersters jurkje met een wit schortje op stiletto hakken. In gezelschap van een streng kijkende meesteres. Een beul van ‘n vent, van minstens honderdvijftig kilo. gekleed in een lange leren kilt tot aan de grond met aan zijn riem diverse zwepen. En in zijn hand drie kettingen. Waaraan drie bloed mooie meiden vast zaten. Slechts gekleed in een klein zwart stringetje. Een van de dames heeft op haar rug twee enorme vleugels laten tatoeëren. Als van een engel. Bij de bar aan gekomen neemt de man een lange zweep en laat die knallen in de lucht. Het drietal knielde op een rij. Met uiterste precisie slaat hij naar een van de vrouwen. Richard ziet haar linker borst bewegen en weet dat die slag raak is. “Horen” zegt hij. De vrouw grijpt met beide handen naar haar oren. Hij slaat naar de tweede vrouw. Ook een voltreffer. “Zien” de vrouw houd direct de handen voor de ogen. De derde vrouw raakt hij vol op de borst. Nog voor ze een kreet van pijn kan slaken houd ze haar hand voor de mond. Hij draait zich om op zijn hakken en steekt zijn hand uit naar Richard. “Meester Bogitto.” Richard schiet bijna in de lach om de theatrale vertoning. Schud hem de hand. Kijkt langs hem heen naar de drie die nog als aapjes naast elkaar zitten. “Wat wil je drinken uitslover?” vraagt Hellen van achter de bar. “Biertje.” “en jij?” vraagt ze aan Richard “Ook maar.” Ze proosten en raken aan de praat. De drie blijven zitten zo als Bogitto ze heeft neer gezet. “Is dat allemaal van jou Bogitto ?” “Ja.. nou ja. Ik train ze. Als ze goed genoeg kunnen luisteren mogen ze een meester zien te vinden.” “ik zal je mijn nummer geven” Hij kijkt over zijn schouder en ziet dat horen en zien druk in gesprek zijn. “Heb ik gezegd dat er gesproken mag worden?” Sist hij tussen zijn tanden. Richard geniet van de act en hoe de dames hun excuus aanbieden. Tot dat hij op de verhoogde dansvloer waar een danspaal staat, een vrouw vastgebonden ziet. Haar meester slaat haar met een flogger. Voert de slagen krachtig op. Na ‘n tijdje pakt hij een andere zweep. Langer maar vooral ook dunner. En nu word het echt menens. Ook andere stellen zijn druk in de weer met allerlei slagapparaten of met touwen hun partners vast te binden en al dan niet  aan het plafond te laten bungelen. Hij weet niet wat hij mee maakt. Dat dit onder zijn ogen gebeurt. Dat er kennelijk zo veel mensen zijn met deze gevoelens. Je volledig durven geven. Overgeven aan de grillen van een dominant. Met als enige strohalm een stopwoord. Hij besluit boven langs de vele speelruimten te lopen. Boven staan een andreaskruis, en een schavot en er zijn op diverse plaatsen aanknopingspunten aan wanden en plafond om iemand aan vast te ketenen. Een vrouw die wijdbeens op haar rug op een tafel ligt vast gebonden incasseert de klappen van de zweep van haar meester. Zonder een kik te geven laat ze hem slaan tot haar borsten vol met rode striemen staan. Verderop is een, kennelijk zeer ervaren man, bezig zijn rope bunny met uiterste precisie vast te binden en los van de grond te hangen. Een man kruipt op handen en knieën achter een, in een lakleer catsuit geklede vrouw aan. Hier zou hij Louise nooit mee naar toe krijgen. Hij heeft al een aantal clubs van binnen gezien. Maar dat er avonden zijn speciaal voor allerlei fetisjisten had hij niet durven dromen. Lang heeft hij gedacht dat dit soort mensen slechts in pornofilms bestonden. Maar voor hem bleef het altijd een fantasie. Dit had hij zo nog nooit gezien. Een ding is hem die avond duidelijk geworden, anders dan op andere avonden, zonder een onderdanige is hij op avonden als deze niet meer dan een toeschouwer. Om het voor Louise enigszins geloofwaardig te houden wilde hij het toch ook niet al te laat maken. En om half twaalf besluit hij met tegenzin toch maar huiswaarts te keren. Van Bogitto had hij gehoord dat op de internetsite fetlife vaak mensen contacten zoeken. Hij had hem helaas niet een van de dames gegund. Ze zijn er nog niet rijp voor had hij gezegd. En dus besluit hij een account aan te maken. Onderweg naar huis denkt hij vast na over de tekst die hij zal schrijven. Zou hij er een foto bij zetten? Zonder foto word het vast niks. Sex kan hij overal vinden. Maar een sub vinden zal nog heel wat meer voeten in de aarde gaan hebben. In een van de vele clubs is altijd wel een gangbang middag  of een ‘geile huisvrouwen avond’. Hij heeft er al vele gezien. Maar na verloop van tijd is die spanning er af. En kwam zijn diepste verlangen boven drijven. Hij parkeert naast zijn huis. Alles is donker. Gelukkig denkt hij. Zo geruisloos mogelijk zonder de lichten aan te doen gaat hij door het huis. De volgende morgen zal de wekker al vroeg zijn dromen verstoren.